sterke vrouwen
Door: Ankie
Blijf op de hoogte en volg Familie
14 Augustus 2014 | Nepal, Banepa
De rij buiten de deur is lang, het regent pijpenstelen maar dat deert deze vrouwen niet. Hun gezichten zijn getekend, hun kleding versleten en vuil, maar hun rug is recht en hun ogen branden fel.
We zijn in Banepa, alwaar we een nieuw project starten. Er zwerven hier veel kinderen op straat. Hartverscheurend om te zien hoe ze, vaak bedelend, hun dag doorbrengen.
Na lang onderzoek, veel gesprekken, en veel bezoeken, zijn we er achter gekomen dat veel van deze kinderen ouders hebben. Samen met deze ouders proberen we aan een toekomst te werken. Niet op straat, maar op school.
Wat hebben deze vrouwen daar nu mee te maken zou je kunnen denken? Dat zijn dus moeders, en grootmoeders. Allemaal hier om hun verhaal te doen, hoe pijnlijk en kwetsend ook. Maar alles om hun kinderen van straat te helpen.
De eerste mevrouw begint, haar stem trilt terwijl ze vertelt dat haar man zich 5 jaar geleden dood heeft gedronken, en dat zij sindsdien 16 uur per dag werkt om haar 2 kinderen een dak boven het hoofd te geven. Ze heeft amper geld voor eten, laat staan school. En tranen vullen haar ogen als ze verteld dat ze eigenlijk niet weet wat haar 6 jarige dochter en 8 jarige zoon overdag doen. We checken haar verhaal met de informatie die we reeds hebben. Het is consistent en eerlijk. Haar hele houding verandert als we aangeven dat we iets voor haar kinderen kunnen betekenen. En met opgeheven hoofd vertrekt ze uit ons kantoortje.
Zo spreken we vandaag vele vrouwen, het ene verhaal nog schrijnender dan de ander. Veel verhalen hebben mannen, alcohol en mishandeling als gemene deler. Ik word een beetje triest..
....totdat er zachtjes op de deur geklopt wordt.. Lise komt binnen om haar tekening van een huis, een prinses en een pot met snoepjes te laten zien.. en om te vragen of ze een koekje mogen..
Met beide benen ben ik terug in "onze wereld" . Maar vastberaden om deze "straatkinderen" van Banepa ook te voorzien van een wereld met tekeningen en koekjes.
We zijn in Banepa, alwaar we een nieuw project starten. Er zwerven hier veel kinderen op straat. Hartverscheurend om te zien hoe ze, vaak bedelend, hun dag doorbrengen.
Na lang onderzoek, veel gesprekken, en veel bezoeken, zijn we er achter gekomen dat veel van deze kinderen ouders hebben. Samen met deze ouders proberen we aan een toekomst te werken. Niet op straat, maar op school.
Wat hebben deze vrouwen daar nu mee te maken zou je kunnen denken? Dat zijn dus moeders, en grootmoeders. Allemaal hier om hun verhaal te doen, hoe pijnlijk en kwetsend ook. Maar alles om hun kinderen van straat te helpen.
De eerste mevrouw begint, haar stem trilt terwijl ze vertelt dat haar man zich 5 jaar geleden dood heeft gedronken, en dat zij sindsdien 16 uur per dag werkt om haar 2 kinderen een dak boven het hoofd te geven. Ze heeft amper geld voor eten, laat staan school. En tranen vullen haar ogen als ze verteld dat ze eigenlijk niet weet wat haar 6 jarige dochter en 8 jarige zoon overdag doen. We checken haar verhaal met de informatie die we reeds hebben. Het is consistent en eerlijk. Haar hele houding verandert als we aangeven dat we iets voor haar kinderen kunnen betekenen. En met opgeheven hoofd vertrekt ze uit ons kantoortje.
Zo spreken we vandaag vele vrouwen, het ene verhaal nog schrijnender dan de ander. Veel verhalen hebben mannen, alcohol en mishandeling als gemene deler. Ik word een beetje triest..
....totdat er zachtjes op de deur geklopt wordt.. Lise komt binnen om haar tekening van een huis, een prinses en een pot met snoepjes te laten zien.. en om te vragen of ze een koekje mogen..
Met beide benen ben ik terug in "onze wereld" . Maar vastberaden om deze "straatkinderen" van Banepa ook te voorzien van een wereld met tekeningen en koekjes.
-
14 Augustus 2014 - 19:55
Marc:
Wow -
15 Augustus 2014 - 02:10
Marian Starmans:
Wat indrukwekkend om zo iets mee te maken.
Wat doen jullie een super werk daar.
Petje af. -
15 Augustus 2014 - 20:38
Margaret:
Wat een vreselijk en tegelijkertijd mooi verhaal/verslag. Wat goen jullie daar geweldig goed werk. Diep respect, -
19 Augustus 2014 - 21:55
Vera:
Lieve leute,
Wat geweldig dat jullie dit werk doen. En hoe mooi is het om de gezinnen in Nepal te helpen door hun kids een toekomst te geven.
Voor Ties en Lise vast een ervaring om niet te vergeten.
We denken aan jullie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
